Klikk her for å laste ned fasiten.
I den rekkefølgja dei kjem i kapittelet:
– Gjentaking: å gjenta eit ord, ein lyd eller eit motiv for å forsterke ein bodskap.
– Rim: ei form for gjentaking der lydane i slutten av orda er like kvarandre.
– Rytme: Oppstår når det er eit fast mønster mellom dei trykktunge og trykklette stavingane.
– Alliterasjon: Bokstavrim, når fleire trykktunge ord startar med same bokstav eller lyd.
– Assonans: Når orda har same lydar i seg, men utan å rime fullstendig.
– Kontrast: Når to motsetnader blir stilt opp mot kvarandre. Slike motsetnader forsterkar kvarandre gjensidig.
– Positive/ negative ord: Orda i ein tekst kan ha tydeleg positiv eller negativ valør (verdi). Dette skaper stemning i ein tekst.
– Onomatopoetikon: Lydhermande ord som krasj, bang osv. Inngår ofte i skildringar og skaper stemning.
– Ironi: Å seie det motsette av det ein meiner for å framheve det ein eigentleg meiner.
– Overdriving: Å gjere noko større enn det er, ofte for å oppnå ein komisk effekt.
– Underdriving: Å gjere noko mindre enn det er, ofte for å oppnå ein komisk effekt.
– Påkalling: Å vende seg til eit «du» i ein tekst, ein kallar dermed på noko eller nokon.
– Retorisk spørsmål: Å stille eit spørsmål som anten ikkje har eit svar eller som ikkje krev eit svar. Svaret er underforstått i sjølve spørsmålet.
– Metafor: Ein måte å samanlikne to ting utan å bruke samanlikningsord.
– Klisjé: Når metaforar er så velbrukte at vi ikkje lenger ser for oss den bokstavlege tydinga, som for eksempel «skatten min» for kjærast osv.
– Denotasjon: Den faktiske og opphavlege tydinga av eit ord.
– Konnotasjon: Dei sidetydingane eit ord kan ha.
– Samanlikning: Når ein samanliknar to fenomen/ ting/ omgrep el. for å få fram likskapen mellom dei.
– Symbol: Ein form for metafor som er allment kjent i ein kulturkrets.
– Allegori: Ein symbolsk teksttype. Den forteljinga som blir fortalt er eit bilete på noko anna.
- Besjeling: Når konkrete ting får menneskelege eigenskapar.
– Personifikasjon: Når eit abstrakt omgrep blir omtala som ein person: Fru Fortuna = lykka, Mannen med ljåen = døden.
– Intertekstualitet/ allusjon: Når tekstar inneheld referansar til andre tekstar, for eksempel gjennom å bruke kjende sitat, namn som er kjende frå andre kunstverk ol.